<blockquote dir="ltr">O
gece çok yorgundum.Ama sadece yorgunluk... Güç bela odama gidip yataga
yattım.Yatagım anormal derecede soguktu. sanki buz kütleleri vardı
yatagımda. oysa aylardan nisandı ve annem romatizmaları oldugu icin
kaloriferleri yakmaya devam ediyordu.
o
soguk yatakta uyumaya çalışırken pencereden bir ses geldi. sanki biri
pencereye vuruyordu. o an tüm tüylerim diken diken oldu. şu anda bu
satırları yazarken bile ürperiyorum ama neden bilmem o anlık bir
cesaretle yatagımdan dogruldum ve pencereye gittim. güneslik çekiliydi
ve actıgımda karşıma ne çıkacagını bilmiyordum. buna rağmen hic
düsünmeden, sanki aklımı kaybetmiş gibi güneşligi açtım. tam karşımda
bir adam duruyordu. oysa evimiz ücüncü kattaydı. bana bakıyor,
gülümsüyor ve camı acmamı söylüyordu. taş kesilmiştim. camı açmadan
yatagıma dogru döndüm. orada, yatagımda oturuyordu... gözlerimi
kapattım ve bildigim tüm duaları okudum. yanımdan geçtigini,
süzüldügünü duyuyor ama hic hareket etmeden sadece dua ediyordum.
gözlerimi yeniden açtıgımda gün ışıyordu...
</blockquote>
